7/24 hayattayım

Yorulmadan, bıkmadan, usanmadan, ara vermeden aslında mütemadiyen hayattayım. Her nefesimi hissetmeye çalışarak, bulunduğum yerin farkına vararak… Ne yapayım yani, o an etrafımda olan herkese de hoşgörülü davranmaya çalışarak…

Sabrın sınırlarını zorladığım da oluyor. Bazen yenildiğimi ve pes ederek bir köşeye çekileceğimi hissediyorum. Bazen her şeyin sonunun olduğu yerde bulunduğumu hissediyorum. Bir an için geçip gidiyor neyse ki…

Bazen bir dostla eski yaşanmışlıklara dair konuşuyoruz. Eskiden üzen, acıtan, ağlatan, kahreden şeyler şimdi birer anı ve ben onlar hakkında konuşurken artık hiçbir etkisinin kalmadığını fark ediyorum.  Bazen bir dostla geleceğe dair konuşuyoruz. Planlarımızı, isteklerimizi, hayallerimizi birbirimize anlatırken hepsinin birer muamma olduğunu biliyorum ama yine de bir umut içinde yaşıyorlar.

Aslolan ise en iyi tanıdığım, en sevdiğim, en yakınım olan şu andaki ben.

Ne geçmiş anılarına ne de gelecek umutlarına göre kimseyi yargılamıyorum.

Sadece 7/24 hayattayım.