Deniz kıyısında dingin bir ilçe. Pazar günü her nasılsa açık olan esnaf lokantasında öğle yemeği.
Selamlaşmalar, küçük muhabbetler…
Aşçıbaşı gururla izlediği servis yapan yeni yetme oğlunu sevgiyle kucakladı. İki masa ötede yemeğini ağır ağır yiyen kasketli amcaya hal hatır sordu.
-Vallahi bütün gece uyumadık!
-Neden, hayırdır?
-Ahretliğin diş ağrısı tuttu. Ona ilaç almak için geldim çarşıya.
-Geçmiş olsun!
Biri laf attı:
-Dayı ilacı götürdün mü hanıma?
-Yok, yeni aldım daha!
Cebinden pembe kâğıda sarılı ilacı çıkarıp gösterdi.
Duraksadı, sonra birden açıkladı:
-Hanımın karşısında yemek yiyip de özendirmeyeyim diye buraya geldim!
Alelacele bitirdi yemeğini… Fırladı gitti…
Hanımla birbirimize baktık.
“Hayat, kısa öykülerin toplamı; değil mi?” dedim. Ağzında lokması, kafasını salladı!
İmaj: Turkiyevedunyadanlezzetler.wordpress.com
–
Yazan: Soner Recai Öner
Şehir: İzmir
No comments yet... Be the first to leave a reply!